Բարև Ձեզ ընկեր Քրիստինե, իհարկե ես ճանաչեցի Ձեզ և շատ ուրախ եմ, որ դասավանդելու եք ինձ:Ես կարդացի հեքիաթը և ասեմ,որ ինձ շատ դուր եկավ:Շատ հավանեցի վերջին հատվածը որը ավարտվում Է և տխուր, և ուրախ: Ես էլ կուզենայի
Կառլսոնի նման խենթուկ ընկեր ունենայի:
Մանչուկը մեծանում է, արդեն սովորում է երրորդ դասարանում։ Մեծանում են նաև մյուս երեխաները։ Միայն Կառլսոնն է մնում նույնը։ Նա միշտ էլ կարող է մի օր պատուհանից ներս մտնել ու ասել․ «Այդ ես եմ՝ աշխարհի ամենալավ Կառլսոնը»։
Հարութ Սարգսյանի բլոգ 