Սևուկ ապմերը իջան ներքև, խրցի նման սարի վրա շարժվեցին, բացվեց առավոտը, օդը սառեց։Երկինքը գոռաց սկսվեց բուքը, երկիրն արագ, արագ, հեռվում ամպրոպի եղավ։ Բողբոջը արևից շողաց և շղարշով պատվեց,։ Լեռան լանջերը վառվեցին և ցավ ապրեցին։ Եկավ անձրևը մաղթելով, կամաց, կամաց հոգնած տերևները շաղ եկան, երկիրը քնեց և թռչունները թռան։ Առուն հուզված փախավ, Ձորում մշուշը կախվեց, քամին վերև բարձրացավ և տարավ բերեց։ Սև ամպերը աշխույժ եկան, գունատ սարի վրա ցրվեցինու կյանքիս վերջին օրը հասավ։
Մոխիր ամպեր ժիր եկան
Դալուկ-դալուկ,
Սարի վրա ցիր եկան։
Հալեց աշուն օր
Կյանքիս սևավոր։ Ինձ թվում է սա է Կոմիտասի կյանքը պատմում։
Հարութ Սարգսյանի բլոգ 