Posted in Մայրենի

Աշնան մի իրիկուն

Աշնան մի իրիկուն էր։ Վարար անձրևը թակում էր պատուհան ու դուռ։ Անտառում տիրում է խառնաշփոթ, բոլոր գազաններն այս ու այն կողմ են փախչում ու որս որոնում։ Միայն ծառերն են, որ լուռ կանգնել ու հետևում են քամու տակ պարող իրենց տերևներին։ Խառնվել են կանաչը, կարմիրը, դեղինը, օդ են բարձրանում շուրջ պար բռնելու։ Սիրում եմ աշունը, իր բոլոր գույներով ու գժություններով։

Թողնել պատասխան

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Փոխել )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Փոխել )

Connecting to %s